Lichaamsgerichte therapie, innerlijk kindwerk en meditatie
Geboren worden, we doen het allemaal. Niet eenmaal. We worden heel vaak geboren.
Processen van geboren worden doorleef je onbewust weer opnieuw. De indrukken die je hebt opgedaan tijdens je geboorte zijn intens geweest. Ook in de periode terwijl je nog in de baarmoeder zat.
De invloed op je leven vóór je geboorte en tijdens je geboorte is groter dan wat er daarna gebeurt… Lees verder
Een gastblog van Sudasi Joosse.
Toen 15 jaar geleden iemand mij zei dat Innerlijk Kind-werk echt wat voor mij was, leek me dat helemaal niks. De term was me veel te soft. Dat ging ik dus echt niet doen. Lees verder
Afgelopen 2 jaar is voor veel mensen een beproeving geweest. Ieder mens heeft een ‘innerlijk kind’ in zich die in zware tijden flink van zich kan laten horen.
Je innerlijk kind kun je vergeten of negeren, maar daarmee is het niet verdwenen.
Als je daarentegen met je innerlijk kind in contact kunt komen, dan kun je je gedrag en je emoties gaan begrijpen én veranderen. Lees verder
Een paar keer per jaar verstuur ik een nieuwsbrief.
Hieronder een overzicht van de nieuwsbrieven.
Herstellen is een bijzondere bezigheid. Het is de uitdaging om niet naar anderen te luisteren, maar naar je zelf. De woorden die ik laatste jaar gebruik passen hier goed bij: ‘Volg je hart. Volg je natuurlijke weg’.
Herstellen word je niet geleerd. Het enige wat ik van mijn kindertijd herinner is dat ik na een griep één dag koortsvrij moest zijn, zodat ik daarna weer naar school kon gaan. Met een extra dagje kreeg ik wat ik nodig had: liefde, aandacht, rust en tijd. Lees verder
Hannes ziet er toegetakeld uit. Nee, niet door de hond. Door heel veel knuffels die ik als klein meisje heb gegeven. Hannes was er vanaf mijn 1e of 2e levensjaar altijd bij. Bij mij in het ledikant, op de bank, buiten in de tuin, in de auto, achterop de fiets, in de speeltuin, als ik aan de wandel was.
Ik kan mij geen kinderjaren voorstellen zonder Hannes. Als ik naar bed werd gebracht moest Hannes ook geknuffeld worden door mijn moeder. En als ik er niet zeker van was dat ze dat had gedaan, dan riep ik mijn moeder: “Mama, Hannes moet ook nog een kusje!” Mijn moeder kwam terug en gaf Hannes een kus op dit bijzondere betoverende gezichtje. Lees verder
Aankomende op mijn vakantieadres wilde ik alles ontdekken, dat wandelpad vlakbij de camping of achter het huisje dat we huurden, het dorpje 15 kilometer verderop moest ik echt zien, en ook nog uitzoeken voor een leuk marktje. Ik beschrijf hier pittoresk Frankrijk en ik beschrijf dat ik onrustig werd, niet kon zijn daar waar ik op dat moment was. Ik was alleen maar bezig waar ik allemaal heen wilde. Dat leverde mij jarenlang op de eerste dagen van de vakantie onrust, zeg maar gerust stress. Gelukkig doe ik dat nu anders. Lees verder
“Een eigen huis, een plek onder de zon.
En altijd iemand in de buurt die van me houden kon.
Toch wou ik dat ik net iets vaker,
Iets vaker simpelweg gelukkig was”
Een mega hit was dit eind jaren tachtig. Of ik wilde of niet, veelal zong ik als vanzelf dit lied mee als ik het op de radio hoorde. Terwijl ik meezong vroeg ik mij af ‘geniet ik wel echt?’ Want ik had immers een dak boven mijn hoofd, vrienden, gezelligheid, de wereld lag voor mij open. Ik was nog jong, net 20, en ergens voelde ik dat ik niet volledig gelukkig was, terwijl ik wel heel veel plezier kon hebben. Ik was wel gelukkig, maar ook weer niet. Wat was dat toch? Lees verder
Het liefst stel je het uit, of zou je willen wegkruipen.
Je bent niet de enige, ook al ben je een volwassen vent of vrouw, prikangst ervaren veel mensen. Lees verder